Od Malty do Torowej – historia marki Volvo w Poznaniu – część pierwsza

Rafał Król od zawsze chciał jeździć samochodem marki Volvo,  a miłość do starych samochodów zaszczepił w nim ojciec. Pracując w Firmie Karlik coraz lepiej poznawał samochody skandynawskiej marki, co przerodziło się w pasję do historycznych modeli. Zawodową historię w Firmie Karlik rozpoczął od roli doradcy handlowego, następnie został kierownikiem sprzedaży, dyrektorem sprzedaży by objąć stanowisko Dyrektora Zarządzającego.

Prywatnie Rafał jest fanem starych samochodów, które restauruje w zaciszu swojej pracowni.  – Już jako dziecko marzyłem o tym, żeby jeździć samochodem marki Volvo. A kiedy zawodowo związałem się z Firmą Karlik to było jak spełnienie marzeń. Z czasem chciałem poznać lepiej historię Volvo i tak straciłem głowę dla klasyków. Uwielbiam cały proces pracy nad historycznymi modelami. Najpierw jest poszukiwanie motoryzacyjnych „perełek” i zdarza się, że trzeba je sprowadzać zza oceanu, potem rozpoczyna się praca nad budzeniem do życia maszyn, które uchodziły za złom. Fascynuje mnie śledzenie każdego etapu odtwarzania kultowych modeli i często angażuję się w samodzielne restaurowanie drobnych elementów karoserii czy silnika. Główne prace pozostawiam jednak fachowcom.

W salonie Firmy Karlik przy poznańskiej Malcie można zobaczyć kultowe Volvo 1800 ES z kolekcji Rafała.

Robert Mazurek od dziecka chciał iść w ślady swojego ojca, który był „złotą rączką”. Tak trafił do Zespołu Szkół Samochodowych w Poznaniu. Przejeżdżając tramwajem z ronda Śródka na rondo Starołęka, gdzie mieściła się szkoła, obserwował jak nad Maltą powstaje nowy salon samochodowy. Postanowił z bliska zobaczyć jak wyglądają przygotowania do oddania nowego salonu, więc jednego dnia nie dotarł do szkoły... Stanął przed salonem i pomyślał: „tutaj mógłbym pracować”. Niedługo potem trafił do Firmy Karlik na praktyki, a następnie podjął pracę na stałe, jednocześnie edukując się w technikum samochodowym dla dorosłych. Karierę zawodową w marce Volvo rozpoczynał jako technik, następnie był doradcą technicznym, kierownikiem serwisu, dyrektorem serwisu, a obecnie piastuje stanowisko Dyrektora Obsługi Posprzedażowej.

Pasją Roberta są góry, które są dla niego najlepszą odskocznią od codzienności. -Bardzo polubiłem góry, często wybieram Karpacz i Szklarską Porębę ze względu na niewielką odległość od Poznania (tam już przeszedłem wszystkie górskie szlaki kilka razy:)), ale lubię również Tatry. Co dają mi góry? Głównie przestrzeń i wolność, uczą pokory i szacunku. W moim przypadku również cierpliwości, gdyż nie jest ona moją mocną stroną. Potrafię zrezygnować z wejścia na szczyt i schować ambicje do kieszeni, gdy załamuje się pogoda lub gdy nie mam siły. Mam duży respekt do gór i mam wrażenie, że one wyczuwają kto tej pokory nie spakował do plecaka. Góry mają dla mnie magiczną moc, zwłaszcza gdy muszę coś przemyśleć czy „rozchodzić” jakiś problem. W górach zawsze spotykam super ludzi. Ktoś kiedyś powiedział, „że nic tak nie łączy ludzi jak wspólne ciężko stawiane kroki wiodące na ten sam szczyt”. I chyba tak jest. Lubię posłuchać ludzi doświadczonych, często starszych ode mnie, ich cennych wskazówek, ciekawych tras czy niebezpiecznych miejsc. 

Arkadiusz Kaszkowiak, karierę zawodową w branży motoryzacyjnej, w której chciał się realizować od dzieciństwa, rozpoczął w innej marce  Grupy Karlik. Tam zdobywał i szlifował wiedzę  pod okiem doświadczonych pracowników. Jak tylko nadarzyła się okazja na dalszy rozwój i otrzymał możliwość pracy w Firmie Karlik, bez wahania podjął nowe wyzwanie. Zaczynał jako technik serwisu w salonie na Malcie, potem był mistrzem serwisu i asesorem ds. szkoleń. Następnie awansował na doradcę technicznego, zastępcę kierownika serwisu, by przenieść się do salonu Volvo w Baranowie, gdzie objął stanowisko kierownika serwisu. Obecnie piastuje stanowisko Dyrektora Technicznego.

– Moje pasje to rodzina, motoryzacja, góry – dzika przyroda, dobry film i muzyka. Od lat w każdej wolnej chwili „zdeptuję” kolejne szlaki i podziwiam zarówno dziką przyrodę jak i przepiękne krajobrazy. Zawsze w towarzystwie rodziny lub przyjaciół, ale jednak sam na sam z górami. To moja odskocznia od pracy i sposób na naładowanie akumulatorów.